De sterkste man van Nederland 2023 door Gijs Boeijen

Dit jaar waren vanuit RawPowerBaarn Yoell Blom en Wim van de Groep gekwalificeerd. Onze beide mannen zijn echte allrounders. In echte RPB traditie zijn het ook de lichtste mannen van het veld met een do- or die mentaliteit. Onze in house coach Yoell was in de voorbereiding dit jaar op statisch vlak tot grote hoogtes gestegen voor zijn bodyweight en op explosief vlak weten we al lang dat hij grote talenten heeft. Favoriete onderdelen zijn onder andere de atlas stones, alles op herhalingen en iedere vorm van loading. Wim was dit jaar een beetje heen en weer aan het slingeren tussen zijn passie voor bodybuilding en strongman. Niet dat hij minder hard trainde op de events in de weekenden maar de voorbereiding was dit jaar minder gericht. Vorig jaar stond onze Wim met een 120kg bodyweight in de strijd waar de weegschaal deze keer de 110 nog niet aan tikte. Als 2^e reserve mocht Wim deze keer instappen en tekenend voor de allround natural atleet die hij is kun je Wim praktisch ieder moment van het jaar oproepen voor een finale. De grondfilosofie bij RPB is dat je een allround training doet met uit iedere strongmancategorie een event. Dat zijn er dan 5a6 op de dag. Pas als de onderdelen bekend zijn wordt er meer specifiek getraind. Wim houdt deze traditie hoog en de wedstrijd mag dan intens zijn qua gewicht, de wedstrijd lijkt voor hem niet tot nauwelijks inspannender dan een eventsdag bij RPB. Zijn favoriete onderdelen zijn praktisch gelijk aan die van Yoell, met een licht onderscheid, zo is grip echt een favoriet van Wim en heeft Yoell de overhand op alle overhead onderdelen.

De onderdelen voor de finale dit jaar waren vooral zwaar. Zwaar is natuurlijk prima maar zoals aangegeven is alles op reps, uithoudingsvermogen en explosiviteit voor onze beide mannen beter. Truckpulls harnass en touw, yoke, deadlift ladder, farmers 135kg per hand, max log en stones.

Yoell had nummer 4 getrokken voor de truckpull. Duidelijk was gezien de ondergrond dat het venijn hem in de start zou zitten, halverwege liep het terrein wat af en dus was de verwachting van mij dat het geen lange pull zou worden op doorzettingsvermogen. Jammer, want de grote mannen lopen dan vaak een knauw op waar onze jongens nog van herstellen. De start van Yoell was redelijk, hij kreeg niet al zijn power over op de ondergrond en gaf zelf later aan dat hij het gladder vond dan verwacht. Aangezien we bij RPB reflectief zijn ingesteld en niet alleen van het domme tillen zullen we samen kijken waar dit aan zou kunnen liggen en zou het een techniekfout zijn daar in training aandacht aan besteden. Na een paar slagen zat het ritme er goed in en kon Yoell wel alle power loslaten. Deze keer waren er geen slippertjes of misslagen met de armen en werd er fullpower doorgezet tot de finish. Geen verkeerde run en zeker qua intensiteit niks laten liggen. Na de run zie je dat Yoell ook wel trots is op zijn prestatie maar naar gelang er meer atleten onder duiken zie je de vertwijfeling bij hem toeslaan. Topsport is ook vooral mentaal! We weten allemaal dat naast techniek het bodyweight een grote rol speelt bij truckpull. Bij een pull die vooral om de start draait is dat nog meer het geval. Zowel zijn lieve vriendin Rachel als ik geven mentalsupport en blijven herhalen dat het een prima prestatie was. In training geven Yoell en Wim elkaar weinig toe in de truckpull als de een voorgaat doet de ander er vaak nog een schepje bovenop om net even sneller te zijn. Vandaag was de truckpull voor Wim. Het was er eentje om in te lijsten. Ik had flashbacks naar 2010 waar ikzelf met amper 105kg bodyweight de meeste grote mannen eruit trok. Zo ook deze run, de machtige armen van Wim trokken het gevaarte los en iedere stap was als een 500kg legpress waarbij het doel was om de straatstenen een stukje dieper de grond in te duwen. Nergens was er een hapering en als de machinist die hij is stoomde hij naar de finish. Wat een prachtige start van zijn finale.

Onderdeel 2 was de yoke. Mijn eigen oude favorietje is nog geen favoriet van Wim en Yoell. De oeroude niet verstelbare yokes van Marcel Mostert zorgen bij menig deelnemer nog steeds voor frustratie. Qua lengte was ik altijd precies goed voor deze dingen, zowel Wim en Yoell zijn net wat langer. Dat betekent dat zij de yoke iets lager dragen om de pickup goed mogelijk te maken. Beide mannen hebben een ongelofelijk intense run neergezet. Duidelijk werd al wel dat er iets is met de huid van Yoell. Of het nu het weer was, iets in de aanleg of domme pech maar zijn rug waar de yoke lag was een grote schaafwond. Het pure doorzettingsvermogen om die yoke keer op keer weer op te pakken met die plek op zijn rug is bizar te noemen. Het is vreemd en soms misschien bijna sadistisch maar bij zoiets kan ik het meest trots zijn. Niet op de juiste tactische beslissing maar op de tentoonstelling van puur karakter. Vorig jaar zei ik dat bij de yokerun van Wim op televisie en ik hoop dat ik recht heb gedaan aan de prestatie van Yoell toen ik er voor de camera bij moest staan aan het einde van de wedstrijd en ik dit ook verwoordde.

Onderdeel 3 was de deadlift. Duidelijk werd dat zowel de truck als de yoke ervoor zorgde dat niemand in de buurt kwam van de gewichten die ze normaal kunnen op de deadlift. PR van Yoell is 350kg maar moest deze keer genoegen nemen met de 300. Detail is wel dat Yoell aardig wat uit een fullsuit kan halen en op de finale was het halfsuit. Ook Wim strande bij de 300. Voor Wim een goede prestatie, 320 leek zelfs even een mogelijkheid na de warming-up maar bleek na de 280 en 300 echt nog even een stapje te ver. Wim zijn kracht ligt meer in het bovenste gedeelte van de deadlift.

Onderdeel 4 Farmers 135kg per hand. Dit onderdeel werd het spreekwoordelijke Waterloo voor Yoell. Met een bizarre inspanning eindigde hij 5cm voor het einde. Toen hij zijn handen liet zien aan het einde kon ik het bijna niet geloven. Ik loop al een tijdje mee in de sport en heb menig eelttear gezien maar dit was de vader aller eelttears. Wat doe je op zo’n moment? Een beetje lost for words ook wel als coach. Is het voorbij? Gaan we door? Hoe zit je er mentaal nog in? Laten we zeggen dat je sommige dingen niet onder controle hebt en dit is er 1 van. Mijn bewondering voor de keuze om de wedstrijd daarna af te maken. Wim had een goede run. Hij heeft een sterke grip en eindigde hiermee in de top van het veld naar verwachting. Het blijft heerlijk hoe ik bij Wim altijd weer het vuurtje hoger kan stoken, een resultaat van al onze trainingen samen en een gedeeld besef van hoe diep wij kunnen gaan tijdens het trainen samen.

Onderdeel 5 Log. Samen met Rachel en Yoell maar besloten om eerst eens aan te voelen of de log überhaupt vast te houden was. Het was geen verrassing dat dat behoorlijk pijnlijk was maar het zenuwstelsel schakelde in ieder geval niet meteen uit. Pijn kan rare dingen met je doen. Soms schakel je uit, soms zorgt de adrenaline ervoor dat je nog tot verbazingwekkende dingen in staat bent. Als 5^e onderdeel zou normaal voor Yoell het doel rond de 140 hebben gelegen en wie weet mss nog wel iets meer, nu heel conservatief gekozen voor 110-120-130. Dat er zonder vel op de handen een 120 werd gedaan is al bijzonder knap, bij 130 was de druk echt teveel. Strategisch gezien hebben we bij Wim echt de juiste keuze gemaakt. Het was echt nodig om een fijne lift te maken als confidence booster. De 110 en de 120 gingen beide mooi. De 130 zat er zelfs bijna in. Vorig jaar was de log het eerste onderdeel en ging de 130 op een bodyweight van 120 minder goed als nu op een veel ichter bodyweight en als 5^e onderdeel. Niet heel verbazend en ook vantevoren ingecalculeerd dat we hier veel punten zouden verliezen. Wout heeft het als speaker altijd over de mannen met schouders. Die schouders zijn soms aanleg en ook vaak wat anders. Dat wat anders mag je zelf invullen. Daar is heel lastig tegenop te trainen.

Onderdeel 6 Stones. Normaal is Yoell een beest in de stones. Een zeldzaam sterke bovenrug speelt hier onder andere een rol in. In onze groepsapp werd naderhand aangegeven dat wellicht het meest opmerkelijk feit van de dag was dat ik aangaf dat het genoeg was geweest. Bij de 170 steen kwam alle tape van de handen en gaf ik aan dat Yoell moest stoppen. Inderdaad een uitzondering, maar wel een die nodig was, uiteindelijk is de finale ook maar een dag en komen er voor Yoell echt nog wel meer. Daar ben ik vast van overtuigd. Wim kon nog een keer shinen en legde zelfs op een haar na de laatste steen van 180kg. Een prestatie van formaat. Het mooiste om te zien is de vreugde die hij heeft. De finale was dit jaar een cadeautje voor hem en hij heeft er met volle teugen van genoten. Wellicht is dat ook wel de boodschap, dit is een prachtige sport en de bedoeling is dat we er van genieten. Ik heb genoten van Yoell en Wim, ik heb genoten van hun passie en inzet, ik heb genoten van de prestaties en ik heb genoten van team RPB die er weer als een verenigd front achter stond op de tribunes. Bedankt dat ik jullie coach mocht zijn. Het zal mij altijd een eer zijn en ik doe het graag.

Tot de volgende!